ديروز بعد از خيلي وقت فرصتي دست داد تا سري به دربند تهران بزنيم و اگه بشه اسمش رو كوهنوردي گذاشت، يه ذره كوهنوردي كنيم. (البته بيشتر راهپيمايي بود). خيلي قشنگه كه در اوج هياهو و شلوغي تهران، جاهاي به اين قشنگي و خوش آب و هوايي (كه كم هم نيستند)، در اطراف تهران وجود دارد و از طرفي خيلي زشته كه مردم تهران قدر اين موهبتها را نميدونند و درست نگهش نميدارند. ديروز چيزي كه بيش از همه خودنمايي ميكرد، تلي از آشغال و زباله بود كه در رودخانه موجود، فوج ميزد و چهره زشتي ايجاد كرده بود. فكر كنيد مثلا يك دوست خارجي داشته باشيد و بخواهيد ببريد قشنگي هاي تهران رو بهش نشون بديد. شما روتون ميشه ببريدش اينجا؟ من كه روم نميشه.
از همه بيشتر بطري هاي خالي آب معدني خود نمايي ميكرد. بعضي وقتا ميگم كاش هيچ وقت ما اينقدر متمدن! نميشديم كه آب معدني بنوشيم و كاش مجبور بوديم مثل همون قديما شيشه هاي نوشابه رو پس از مصرف به فروشنده پس بدهيم تا اين بلا رو سر طبيعت نياريم.
وقتي ماشينهايي رو كه بطري خالي از پنجره اونها به بيرون پرت ميشه ميبينم، يكبار ديگه ايمان ميارم به اينكه، فقر اين نيست كه ....
۱ نظر:
سلام
ممنون بابت سر زدن و کامنت گذاشتن.
ارسال یک نظر